Καλώς ήρθατε!

Σαν λεσβίες της Ελλάδας, είμαστε κι εμείς μέσα στη γκρίνια και τον θυμό για τα τεκταινόμενα και τα μη τεκταινόμενα της αφόρητα πατριαρχικής κοινωνίας μας.

Όλες έχουμε ιστορίες απείρου κάλλους να διηγηθούμε όπου είτε πρωταγωνιστήσαμε είτε παρευρεθήκαμε σε καταστάσεις όπου η γυναίκα με τον φυσικότερο τρόπο εξαθλιώθηκε και εξουδετερώθηκε. Για τη λεσβία γυναίκα δε, τί να είπει τις! Τί έχουν ακούσει τ' αυτάκια μας από τότε που ήμαστε μικρές!!

Τέλος πάντων, σιγά σιγά μεταβολίζουμε όλο αυτό το μίσος που δεχτήκαμε σε ενέργεια, καθώς σε γενικές γραμμές θέλουμε να είμαστε θετικές. Bλέπουμε τις εξελίξεις στο χώρο μας και σπρώχνουμε κι εμείς όσο μπορούμε να βγει στην επιφάνεια η δύναμή μας.

Διότι φυσικά, ολοφάνερα και απίστευτα οφθαλμοφανώς, η λέξη 'λεσβία', που προκαλεί τρόμο ακόμα και στις λεσβίες, όχι απλώς δεν είναι λέξη ντροπής, είναι μία λέξη πανίσχυρη, με τη δύναμη να φέρει τα πάνω κάτω σε μία κοινωνία χτισμένη στην επικίνδυνη και καταστροφική για όλους ψευδαίσθηση δύναμης του άλλου φύλου. Και αυτό είναι τόσο απλό να καταδειχτεί! Βλέπετε τί συμβαίνει όταν έχουμε πού και πού μία όμορφη, ικανοποιητική, γυναικοκεντρική πραγματικότητα, όπου αξίες, ιεραρχίες, κέντρα δύναμης και εξουσίας χιλιάδων ετών, απλώς δεν υπάρχουν με μία φυσικότητα που τσακίζει κόκκαλα. Κάτι που είναι αδύνατον να το καταπιούν οι φουστανέλες, τα κλαρίνα και οι σταυροί. Η επανάκτηση της λέξης 'λεσβία' από μας, είναι ο μεγάλος στόχος.

Αλλά δεν αναλωνόμαστε στη γκρίνια. Υπάρχουν και ωραία, τα οποία πληθαίνουν. Ποιά ωραία; Ας πούμε το βιβλίο της Ρωζέττη, ας πούμε το Athens Pride, ας πούμε το ότι η λέξη λεσβία αρχίζει και ακούγεται σα βουητό υπόκωφο πίσω από το τσιμεντένιο τοίχο της μητρόπολης που χωρίζει τους μεν από τις δε.

Και βέβαια η Ερεσσός!

Τί κάνουμε εδώ; Συζητάμε. Γράφουμε. Έχουμε και μία λίστα επ' αυτού (βλέπε παρακάτω). Συζητάμε τις φοβερές ανακαλύψεις του τέλους του 2005 με την 'Ερωμένη της', μία απενοχοποιημένη αισθησιακή αποθέωση του λεσβιακού έρωτα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Συζητάμε και ψάχνουμε την ιστορία των λεσβιών στην Ελλάδα, συζητάμε και ψάχνουμε την Ερεσσό μέσα μας και απ' έξω μας. Δηλαδή, τον υπαρκτό, εφαρμοσμένο λεσβιασμό!

Περιηγηθείτε και μιλήστε μας.

Α, και φυσικά δεν έχουμε πρόβλημα με την αρχαιότητα. Απλώς παραείναι μακριά μας. Άλλωστε ένας σωρός από άλλες ιστοσελίδες ασχολούνται με την 10η μούσα. Κι εμείς κι αν δεν έχουμε ασχοληθεί!

Ο 20ς αιώνας έδωσε όσα δε μας έχει δώσει κανένας αιώνας. Έδωσε ακόμα και σε τούτη τη χώρα που εκτοξεύεται στη δεύτερη πανευρωπαϊκή θέση με το λεσβιακό της βιβλίο του 1929, την 'Ερωμένη της'. Αποκτάμε ξαφνικά λεσβιακές λέξεις και γλώσσα, αποκτάμε μοντέρνες εικόνες, συνδεόμαστε με γειτονιές που ήταν ξένες με τη λεσβιακότητά μας. Λέμε εδώ έζησε, εδώ δούλεψε, εδώ περπάτησε, ενώ ζούσα κι εγώ κάπου παραπέρα, αλλά δεν ήξερα, και έψαχνα για την ιστορία μου στις πόλεις του εξωτερικού.

Αυτό είναι το τρομερό του 20ου αιώνα. Ενός αιώνα που δεν άντεξε πουθενά στον κόσμο τα γιγάντια βήματα του προοδευτισμού και τα βούτηξε στη σιωπή και πολλές φορές στο αίμα για τις περισσότερες δεκαετίες του.

Τώρα στον 21ο, δουλειά μας είναι να τις βρούμε αυτές τις γυναίκες του πρόσφατου παρελθόντος μας, να τις εκτιμήσουμε, να τις βγάλουμε από τη σιωπή που τις καταδίκασε η εγκληματικά βλακώδης και στείρα κοινωνία μας και να δημιουργήσουμε τον συνεκτικό ιστό με αυτές που τώρα ξέρουμε κάποια ονόματά τους και των οποίων την ύπαρξη τη θεωρούσαμε όνειρο απατηλό.

Και πού ξέρουμε; Νάχει μείνει άραγε και τίποτε από τις λεσβίες του 19ου αιώνα; Μήπως η φρίκη της ελληνικής υπαίθρου έχει διαφυλάξει κατά λάθος κάποια στοιχεία του έρωτα της γυναίκας για τη γυναίκα; Μετά τη Ρωζέττη δεν αποκλείουμε πια τίποτε. Το σύμπαν μέσα στην αδιαφορία του καμιά φορά βρέχει διαμάντια.