:[Λε]: σβιον-άρ:[ΙΟ]:

:: [ Ν τ ό ρ α Ρ ω ζ έ τ τ η ] ::

ερωτικές σκηνές: "Την ελύσσαξα" (σύντομα)

χιούμορ: "Εκείνο το μέρος θα πλυθεί με σουπλιμέ, ειδάλλως δεν θα την ξαναφιλήσω εγώ." (σύντομα)

πιο πολλά για τη λεσβιακή λήθη (σύντομα)

παρένδυση - μεταμφίεση προστέθηκε 28η Οκτωβρίου 2006, με τόση χαρά για τις πρώτες μας διαδήλωσεις εναντίον των παρελάσεων

σαδομαζοχισμός: "Μα, μια μέρα μου κατάφερε κάτι και μάλιστα μες στο δωμάτιο, που πάρα τρίχα σώθηκα απ' το θάνατο." (σύντομα)

το πρόσωπο της Ντόρας Ρωζέττη (σύντομα)

Εκφράσεις του τότε: "Μπαλώθηκες και σήμερα." (σύντομα)

τί να ειπώθηκε κατά καιρούς άραγε - και δη τον περασμένο αιώνα.

α) Μιραμπέλ - 1962

[  Αρχή  |  Λεσβιακά Κείμενα  | Γενικότερα λεσβιακά (όχι ακόμα)  |  Όλισβος ή Όλισθος  |  Ελένη Παπαδάκη  |  Βλέμματα που μιλούν  |  Εσωτερικευμένη Ομοφοβία  |  Λεσβιακή Ερεσσός (όχι ακόμα)  ]

ΠίΣω Από τοΠΑΡ απΠέτα ΣΜα Της ΛεσβιαΚΗΣλήθης

"Κι εμένα θα με ενδιέφερε να ανασύρω και να σκιαγραφήσω λίγο, να ψηλαφήσω
αυτή την οικονομία, και ως φόρο τιμής για την Ντόρα-Νέλλη που το
πάλεψε-γιατί αναδεικνύει και τον μεγάλο αγώνα της...-, που σε ένα
άνοιγμα/ξέφωτο μας άφησε αυτό το διαμάντι της επιθυμίας της, σε ένα άλλο
ξέφωτο πολλά χρόνια αργότερα μας άφησε μια άλλη καταπληκτική μαρτυρία, που
φωτίζει λίγο το μαύρο σκοτάδι, αλλά και σε μια Νέλλη που τη σκέπασε το
κύμα- έστω παλεύοντας, που τη ρούφηξε η μαύρη τρύπα στην αφάνεια. (Νομίζω η
Νέλλη είναι- ακόμη- από τις άκλαυτες μνήμες/λήθη του κινήματος, και θέλει
μεγάλο φόρο τιμής...). Η μνήμη, τι σημαντικό πράγμα.."

Λουλού Ξηλουμέν*

'Η Ερωμένη της' ανατάραξε νερά που πιστεύαμε ότι ούτε καν υπήρχαν, δηλαδή
την Ελληνική Λεσβιακή Λογοτεχνία και δη στη δεκαετία του 1920.
Έκτοτε, με άλλο αέρα ασχολούμαστε με την ορατότητά μας, με την λεσβιακότητά μας στο χώρο και χρόνο αυτόν εδώ αλλά και σ' αυτούς τους χώρους και χρόνους που έχουν προηγηθεί. Για να διαμορφώσουμε όπως θέλουμε αυτούς που είναι νάρθουν.

Το πρώτο και βασικό ζήτημα που τίθεται είναι η λεσβιακή λήθη.

Γνωρίζοντας τα τρομακτικά της αποτελέσματα - τις γενιές τις ατελείωτες των γυναικών που έπνιξαν την σεξουαλικότητά τους σαν νεογέννητο γατάκι σε κουβά και την πέταξαν στις χωματερές του γάμου ή της τρελαμένης μοναξιάς, ή του μοναστηριού - είναι πολύ βασικό να ανασκαλέψουμε τους μηχανισμούς της λεσβιακής λήθης. Γιατί τελικά αποδείχτηκε τρομακτικά εύκολο το σβήσιμο, σε σημείο που πια να μένουμε αποσβολωμένες από τις μονοκοντυλιές που διαγράψαν ζωές, εποχές ολόκληρες, πιο εύκολα από τη θάλασσα που σβήνει όλων των ειδών τα χνάρια.

Το τί έκανε την αποσιώπηση και τη λήθη τόσο εύκολα πράγματα το ξέρουμε: η θέση της γυναίκας, η πατριαρχία, η θέση της γυναίκας, η πατριαρχία, η θέση της γυναίκας, η πατριαρχία. Δεν παύει όμως να είναι εκπληκτικό πως η λεσβιακότητα αποτελεί έναν αγαπημένο στόχο μιας εξαιρετικά επιτυχημένης διαδικασίας αποσιώπησης, απόκρυψης και μετέπειτα λήθης, στην οποία συναινούν όλοι.

Τα ξέραμε και αυτά. Αλλά τα ξέραμε στις λεσβιακές ιστορίες άλλων χωρών και άλλων πολιτισμών. Συγκλονιζόμαστε τώρα γιατί η αποσιώπηση είναι αποδεδειγμένα πια με χαρτί και καλαμάρι δίπλα μας, είναι στην έδρα μας, είναι στη γλώσσα μας, είναι στη παραδίπλα γειτονιά. Όσο περίεργο και να φαίνεται, ακόμα κι εμείς οι ίδιες δεν πιστεύαμε ότι υπήρχε τόσο έντονο λεσβιακό στοιχείο σε εποχές τις οποίες έχουμε συνδέσει με συνοριακές καταστροφές, με αποπνικτικά αφόρητη ανδρολατρεία στη πολιτική, λογοτεχνία και σε όλες τις πτυχές της ζωής και με τόσο έντονη την προσπάθεια εξαφάνισης της γυναίκας γενικότερα, που να παραλογίζεται ο λαός τούτος αφρίζοντας μέσα σε υστερικές λατρείες μύστακος και γενειάδας σε εθνικό επίπεδο πια.

Κάνει να το ορίσει και η Ρωζέττη: "Είναι κάτι που θυσιάζεται ολόκληρο η γυναίκα και τίποτε δεν απομένει από δαύτην! Ολοκαύτωμα!... "

Αλλά με τη φρεσκάδα του υπέροχου νεανικού μυαλού και όλη τη δύναμη που ρέει από τον πανίσχυρο ερωτισμό του υγιέστατου κορμιού της, τινάζει από πάνω της έστω και προσωρινά την συμπαντικού μεγέθους ανοησία της γυναικείας εξολόθρευσης: "Α, όχι αγαπητή μου, τέτοιος τρομερός αλτρουισμός ας μου λείψει για την ώρα, εφόσον δε με σπρώχνει τίποτε σ' αυτόν... Έχω λίγο εγωισμό προς το παρόν, που μου τον χάρισε το άνοιγμα των ματιών μου μες στη ζωή... Ε, ας τον χαρώ για λίγο καιρό."

Και θεωρεί τον έρωτα την κινητήριο δύναμή της: "Άλλωστε αγαπώ, αυτή 'ναι η μόνη λέξη που έχω να σου τονίσω..." (τα ανωτέρω τσιτάτα από το βιβλίο: 'Η Ερωμένη της' σελ. 120)

Το βιβλίο τώρα...

17 Ιουλίου 2006 - η πρώτη βερσιόν - επικαιροποίηση: 28 Οκτωβρίου 2006

'Γι' αυτό τον α β έ β α ι ο, τον αβάσιμο και αφύσικο έρωτα με τον οποίο ήθελα να συνδέσω όλη μου την ύπαρξη, απεφάσισα να θυσιάσω τους δεσμούς με το σπίτι μου. Έπρεπε να γίνει μια επανάσταση. Και στάθηκα έτοιμη, προετοιμασμένη για τον αγώνα'

Η Ερωμένη της, σελ. 115